KOFFER 2017-2018 VERVOLG TREKKING STAATSLOT

Na het lezen van het voorgaande verhaal over de koffer wedstrijd bent u natuurlijk net als ik nieuwsgierig hoe het is gegaan met de trekking van de loten van koningsdag. Om er zeker van te zijn dat alles in goede banen zou worden uitgevoerd ben ik op koningsdag naar Den Haag gegaan. Het was “lekker rustig” daar, want de hele koninklijke familie was een dagje met de bus naar Groningen. Wat ze daar moesten doen, geen idee, nou ja wat rond lopen, mensen de hand schudden, vriendelijk lachen. Allemaal doodvermoeiend. Dat doe je toch niet voor je lol. Blijf met je verjaardag maar fijn thuis en laat je verwennen.

In een grijs verleden hebben Paulien en ik een keer het gebouw van de staatsloterij bezocht. Het is vrij toegankelijk, je kunt de trekking bijwonen echter niet manipuleren en wat meer is, je kunt er de hele dag doorbrengen om de geschiedenis van de loterij in Nederland te bekijken. En als je dan weggaat krijg je als herinnering een mooie penning mee. Echt de moeite waard.

Tot een aantal jaren geleden stond het gebouw van de staatsloterij ongeveer recht tegenover het woonhuis van de koninklijke familie. Ik wist niet dat het gebouw sinds een paar jaar een andere bestemming had gekregen en was dus eerst op de verkeerde plek. Ik was er wel getuige van dat de lakeien vrijaf hadden vanwege koningsdag en ze hadden het mooiste damasten kleed op de stoep gelegd, met daarop alle met zorg uitgekozen spullen die ze uit het paleis hadden gehaald. Ja hoor, zij kenden ook het spreekwoord: ”Als de kat van huis is….” De animo voor de tentoongestelde spullen was heel groot. Maar omdat de lakeien het een beetje hoog in de bol hadden, zeker wat de kostprijzen betreft konden ze laat in de avond alle zogenaamde koopjes weer terug zetten. Heel de dag druk bezig geweest en het heeft niets opgeleverd. Dus ook geen verbazing bij pa, moe en de drie meisjes toen die laat op de avond doodmoe thuis kwamen. Alles stond nog gewoon op zijn plaats.

Intussen had ik de nieuwe plaats van de staatsloterij bereikt en ’s avonds tegen tienen liep het gebouw flink vol. Elke trekking is openbaar en daar is vrijwel altijd veel belangstelling voor.  Ik was vroeg genoeg dat ik me van een plaatsje vooraan had verzekerd. Zo kon ik goed in de gaten houden of het wel allemaal volgens de regels zou gaan. Ik had het lot dat ik van de prijzentafel van de kofferwedstrijd had meegenomen, zorgvuldig bij me gestoken. Nou, en daar ging het dan. Hoe dan? zult u vragen. Wel heel simpel. Heb je op de kermis wel eens een lot gekocht? Als de loten van die ene trekking verkocht zijn gaat iemand aan een groot fietswiel draaien en eindigt de pijl die daar op zit bij een getal, dan is dat het lotnummer. Welnu op soortgelijke wijze gaat het ongeveer ook zo bij de staatsloterij, alleen is de werkwijze in de loop der jaren verder geprofessionaliseerd. Soms wordt het draaien onderbroken omdat een van de bezoekers op zeer luide wijze laat horen dat hij in de prijzen is gevallen. De beroepsdraaier was dan even van zijn stuk gebracht, verzocht om stilte en zodra we een speld konden horen vallen ging hij verder. Ik was een en al aandacht. Op een zeker moment, als een nieuw nummer gedraaid gaat worden klopt de eenheid met dat van mijn lot, het tiental ook, het honderdtal klopt, het duizendtal is ook goed. Het wordt me groen en geel voor ogen. Ik begin te trillen ik kan mijn ogen niet afhouden van het bord. Dan komt ook het laatste nummer, het tienduizendgetal. Ook dat klopt. En met de daaraan verbonden prijs kan mijn dag niet meer stuk. Ik heb het niet meer. ik heb mezelf niet meer in de hand,  ik spring op en maak een vreugdedans en even later lig ik gestrekt op de grond.

Dan word ik heen en weer geschud en Paulien vraagt wat er aan de hand is. Je sliep en werd opeens zo onrustig. Heb je naar gedroomd?

Opeens ben ik terug in de dagelijkse werkelijkheid met zijn downs en zijn ups. Vrouw, gezin, familie en natuurlijk bridgen, de hobby die altijd een zeer goede tijdsbesteding is geweest en zal blijven. Want aan dit alles kan een droomprijs van ongekende hoogte niet tippen.

Henk de Ruiter
30 april 2018