12 TOUR DE BRIDGE

Nog nooit was ik erin geslaagd zo’n prima weergave te vertolken van de gisteren verreden fietsdrive. De zinsopbouw, het woordgebruik, de taalkundige vondsten, de verrassende zinswendingen, alle elementen waaraan een verslag moet voldoen, ja wat niet al. Dat was vannacht van drie tot half vijf. En toen ik zonet achter de desktop ging zitten om dat verhaal te reproduceren en aan het papier wilde toevertrouwen, toen kwam er een duiveltje uit het doosje. Ik had het verhaal opgeslagen op mijn eigen harde schijf. Maar waar was het gebleven? Het kortetermijngeheugen liet me in de steek, en u moet het nu maar doen met dit verslag.

Iedereen was keurig op tijd op het verzamelpunt de “BOEREWOAGE” in Ederveen. Onder het genot van een kop koffie op een zonovergoten terras gaf Robert van Hees, woordvoerder van de organisatie op last van de directeur Tom Dueck in het kort aan hoe de dag was gepland. Drie groepen fietsers werden samengesteld en de overgebleven deelnemers gingen met de auto.

De dag verliep heel simpel. We hebben alles bij elkaar ongeveer evenveel kilometers gefietst als het aantal spellen dat we hebben gespeeld. Hier en daar geef ik enkele saillante details. Op de diverse stopplaatsen hebben we in steeds wisselende groepjes met elkaar gepraat. Dat verstevigt het onderling contact en is goed voor de club.

Mijn groep werd aangevoerd door Robert en als bezemwagen fungeerde Margreet Horinga. Het weer werkte geweldig mee. Zon, soms een wolkje voor de zon, maar dan wel een heel mooie wolk en een windkracht die zich niet erg liet gelden. Daar reden we dan, rustig, moesten soms een enkel heuveltje van de 7^e  categorie nemen en zowaar een eindje verderop een gevaarlijke S-bocht in een afdaling. Daar was het dan ook wel mee gezegd. 

Soms werden we gestoord door automobilisten, waarvan de meesten zich keurig aan de regels hielden om zo’n fietsgroep voorzichtig te passeren. Anderen wilden toch wel even hun suprematie tonen. Niets aan te doen.

Voor mij reed Paulien, dat doet ze altijd als we samen fietsen. Zij geeft het tempo aan. Ik reed heerlijk alleen. Achter mij reden Margreet en  Alie. Een geluk voor mij dat ik slecht horend ben, want die dames die zouden me anders de oren van de kop hebben gekletst. Daar komt bij dat ik niet wilde horen waar ze het over hadden. Ik sloot mijn oren en zo was het eigenlijk doodstil om mij heen. Dan ga ik vanzelf neurien. Komen er allemaal liedjes voorbij. Een van dieliedjes paste toch wel heel speciaal bij deze dag en staat toch al zeker 70-75 jaar op mijn harde schijf. Dan blijkt het langetermijngeheugen beter te werken dan het korte. De tekst luidt:

We gaan naar buiten
waar de vogeltjes fluiten
Waar het zonnetje zo heerlijk schijnt
Waar de koetjes zoetjes loeien
De prinsessenboontjes groeien
Waar al je misère verdwijnt

Ik word daar dan wel een beetje weemoedig van. Ik weet nog dat we dat  zongen toen we met onze (M)ULO school in 1949 in Ommen op zomerkamp waren.

Maar goed, niet te lang stil staan bij het verleden. Daar ging het vandaag helemaal niet om. We reden van Ederveen naar Ederveen en waren na 10 kilometer pas op onze plaats van bestemming. Kun je nagaan hoe groot die plaats is. We wonen allemaal al jarenlang in de buurt, maar zo groot, nee dat hadden we niet kunnen denken. We stopten bij Snackpoint ’t trefpunt. In de zaal waren 13 tafels in gereedheid gebracht door Rina Blom. We begonnen aan 2 ronden van 4 spellen. Het bedienend personeel voorzag ons van koffie of thee en een lekker stuk appelgebak.

We stapten weer op de fiets naar de volgende locatie. Wij boften met onze gids, want die wist op aanwijzing van een plaatselijke omstander de mooiste route te kiezen, zij het dat die route een kilometer om was. Wie daar op let is een kniesoor want de beloning was er wel naar.  We arriveerden bij de Wormshoef, het restaurant waar we vorig jaar ook de lunch hebben gebruikt. Toen heb ik ook al een lofrede over dit restaurant afgestoken, dus dat kan ik hier achterwege laten. Ook hier twee rondjes van 4 spellen.

De fietsen opgezocht en terug naar ons startpunt “BOEREWOAGE”. De bridgetafels stonden klaar, zowel binnen als buiten. Hier speelden we 3 rondjes van 4 spellen. Consumptiebonnen 1 euro per stuk kon je gebruiken om bij de bar je consumptie te laten inschenken door Kim, kleindochter van Dick Pol.

Nadat de laatste kaarten waren gelegd, de bridgespullen waren opgeruimd, kon de uitslag bekend worden gemaakt. Eerst nam onze voorzitter Steven Martis het woord en bedankte de twee organisatoren en de vrijwilligers die hand en span diensten hadden verricht. Annelies de Ruiter las de uitslag voor. Josien van Dieren en Peter de Graaf kwamen met 62,68% als eerste uit de bus. Een foto van het winnende paar is uiteraard te zien in de foto galerij van dit toernooi.  De volledige uitslag staat op de website van de club.Ook vorig jaar was Josien als eerste geëindigd, toen met haar partner Ronald Versteeg.

De cateraar Buffettenboer uit Hoevelaken had al zijn heerlijks al neergezet. Niet alle deelnemers bleven eten. Wij, de eters, weten  wat ze hebben gemist, het was het geld meer dan waard. Henk en Paulien werden door Robert uitgenodigd het buffet te openen. Dat deden ze maar al te graag. Er stond zoveel van alle gerechten op tafel dat meerdere mensen meer dan 1 keer konden opscheppen en toen was er nog een ietsje over.

Na het eten werd nog een vrij lange tijd nagepraat onder het genot van een drankje. Zo rond de klok van negen uur waren de meeste mensen verdwenen. Het uur van scheiden was daar. Henk meende nog een liedje ten beste te moeten geven. Door de ouderdom neemt de kracht van de stem af, waardoor (lang) niet iedereen de tekst heeft kunnen volgen. 

De fietsdrive van cluppie 4 ever
vandaag voor de twaalefde keer
deelnemers zijn uitermate clever
die komen toch altijd wel weer.

Robert, Tom en Bart zijn de gidsen
zij rijden daarom ook vooraan
dat gaat zonder maren en mitsen
dat moet, want zij zijn heel voornaam.

We zijn nu terug bij het eindpunt
het fietsen en bridge is gezien
ook dit jaar een heerlijke stunt
en dus is het cijfer een tien.

Refrein:
fietsdrive oh fietsdrive
daar kijken we ellek jaar weer naar uit
fietsdrive oh fietsdrive
en nu is het liedje echt uit.

Een enkele dichterlijke vrijheid en een wijziging van belang in het laatste couplet.

Het was een feest onder ideale weercondities, prima locaties, mooie rustige fietsroutes, en een perfecte organisatie. Voeg daarbij dat de deelnemers vanaf het eerste begin er enorm veel zin in hadden, dan kan het niet anders dan dat ook deze tour de bridge in de annalen van de club kan worden bijgeschreven als weer een geslaagd evenement.

Rest mij en ik weet zeker dat ik dat kan doen namens alle deelnemers.  
TOM DUECK en ROBERT VAN HEES 
van harte bedankt voor de perfecte organisatie van deze 12^e  tour de bridge.

Henk de Ruiter